“ӨРГӨМӨЛ ХҮҮ” ӨГҮҮЛЛЭГ

“ӨРГӨМӨЛ ХҮҮ” ӨГҮҮЛЛЭГ

ХУЛГАНАЙН ТЭРГЭЛ

Өглөө бүр байрны цонхоор харагдах хогийн цэг дээр 60 орчим насны үл ялиг доголох, өрөөсөн нүдэнд нь цагаа унасан эр хамгийн эрт ирэх. Тэрээр миний мэдэхийн бараг сүүлийн 3 жил тасралтгүй яг л ирдэг цагтаа ирж, нягт нямбай нь аргагүй хогийг нааш цааш эргүүлж тойруулан, савны гадуур нь хаягдсан ил хогийг хүртэл эргүүлэн хийчихээд, шуудайндаа авахаа авсан бололтой догонцон алхаж оддогсон. Би 3 жилийн өмнө фэйсбүүк хэрэглэдэггүй байсан бөгөөд харин сүүлийн хэдэн сар идэвхтэй хэрэглэх болсноор иймэрхүү улсад тусалдаг өчнөөн сайн сайхан хүмүүсийг хараад, бас доор нь бичиж үлдээсэн урмын үгийг уншсанаас хойш нэг л баатарлаг сайн үйлс хиймээр ч санагдах шиг болдог байв. Хэдийгээр бүтэн сайн өдөр ч би өглөө эртлэн босоод сурсан тул анх удаа хогоо хаях гээд өөрөө гарав. Учир нь эхнэр маань эр хүнээр хогоо асгуулахгүй, хийморь нь доройтно гэдэгт итгэдэг нэгэн учир унтаж буй хойгуур нь би хийморио доройтуулахаас айдаггүй баатар болон хар ууттай хогоо тэврээд гарлаа. Өнөө ах аанай л хогоо ухаж зогсох аж. Харин нэг өмнө нь харж байгаагүй зүйл харсан нь 8 орчим настай хөөрхөн болцгор хүүг ойртон ирэхэд нь байг ээ миний хүү хогны савнаас хол бай. Миний хүү чинь сайхан хүү, аав шигээ хог түүж болохгүй шүү дээ.

Аав нь бол болно, миний хүү л бүү хог түүгээрэй гэж хэлэхийг сонсоод гол уруу минь бөөн хар юм гүйчихэв. Хүүг харсан хэн ч энэ хог түүдэг эрийн хүүхэд гэж хэлэхээргүй аж. Боломжийн цэвэрхэн хувцасласан, үсээ засуулсан, нэг л хайр татам хөөрхөн хүү байх аж. Тэр хоёр намайг анзаарсан шинжгүй. – Ааваа таны хөл чинь өвдөж байгаа шүү дээ, би танд туслая л даа гэхэд – Аав нь амьд байхдаа чамаар хог ухуулахгүй, миний хүү хичээлээ л хий. Заавал онц сураад сайн хүн болдог юм шүү, за юу хэмээхэд хүү хэвлүүхэн нь аргагүй – Ааваа би тандаа хайртай шүү, хүү нь заавал онц сураад сайн хүн болж, эмч болоод аавынхаа нүд, хөлийг эмчилнээ гэхийг сонсоод би тэссэнгүй нулимс минь нүднээс өөрийн эрхгүй асгарчихав. Би тэр хоёрт юуг ч юм бэ өгмөөр байсан ч гэрийн хувцаснаас өөр юмгүй гарч ирсэн би хий дэмий л өмднийхөө халаасыг ухав. Удалгүй би өглөө бүр босоод хогийн цэгийг хараачилдаг ажилтай болов.Бүүр хогоо аль болох өөрөө хаях дуртай болов. Өнөөх эр ирдэг цагтаа ойрд харагдсангүй. Харин нэг өдөр өнөөх бяцхан хүү ганцаараа хогийн сав ухах гэж нуруу нь хүрэхгүй байгаа бололтой , үсэрч янз бүр болж байхыг хармагцаа түрийвчээ аваад шуртхийн гарвал араас эхнэр – Хүүе Ганбаа гэсээр хоцров. – Дүү минь аав нь яасан юм бэ, чи яагаад энд явж байгаа юм бэ гэхэд Аавыг хүмүүс зодчихсон. Тэгээд аав маань явж чадахгүй байгаа гэв. – Алив дүү минь би та хоёрт туслая наашаа суу гээд машиндаа суулган түүний заасан газарт ирвэл хариугүй муу нурж унах шахсан амбаарт өнөөх эр гал хөс ч үгүй хэвтэж байх нь тэр.

Түүний нүүр ам битүү хавдар. Ааваа энэ ах туслая гэсэн юм та бид хоёрт гэхэд Тэрээр үл итгэсэн ч горьдлого тээсэн харцаар намайг ширтэн – Би танаас гуйя, миний хүү их сайн хүү, муу зуршил байхгүй намайг үхчихвэл миний хүүг асрамжийн газар бараадуулж өгөөч гэж танаас гуйя. Миний хүү над шиг амьдрах ёсгүй. Харих насанд минь оройтож ирсэн хэнз хүү минь байгаа юм. Ээж бид хоёр нь суугаад өчнөөн жил хүсэн хүлээсэн хүү минь юм. Даанч муу ээж нь хүүгээ эрт орхиод өөд болчихсон юм. Чи үнэмшихгүй ч байж магадгүй, би чинь цагтаа сайд хүртэл хийж явсан хүн.Би чамд туулсан амьдралаа заавал ярьж өгнө, дүү минь, өөрөөсөө найз нөхдөөсөө болж эр хүн алдах шиг амархан зүйл үгүй юм билээ. Хүний амьдрал нэг хөмөрвөл ямар амархан байдгийг би амслаа. Хүүд минь ямар ч буруу байхгүй. Түүнд минь туслаач гэхэд цагаа унасан цэхэр нүднээс нь нулимсан дуслууд тийм гэхийн аргагүй болтол хавдсан нүүрийг нь даган урсав. Энэ хэдэн үгийг арай ядан хэлэх түүнийг хараад ,ах минь та дараа заавал ярьж өгөөрэй .Би хүүд чинь заавал тусалнаа гэж хэлэв. Түүнийг эмнэлэг бараадуулсан ч битүү гэмтлийн улмаас тэр эр хорвоог орхив. Тэр надад амьдралаа ярьж амжсангүй, бяцхан хүү балчир тул аавынхаа өнгөрсөн амьдралын тухай төдийлөн мэдэхгүй. Харин алдаж явсан ч хүүгээ гэсэн тэр жинхэнэ эцгийн гэрээсийг биелүүлж тэр хүүг асрамжийн газар өгөх гэсэнгүй харин би өөрөө асарч хүн болгохоор шийдсэн юм.

Эхнэр маань эхлээд маш их дургүйцэж, хогийн гуйлгачны хэнийх нь мэдэхгүй хүүхэд өсгөх гэлээ гэж салж сарних дээрээ тулсан ч хөөрхөн ааштай ухаалаг бяцхан хүү удалгүй манай гэрийн бүх хүний хайрыг татсан юм даа. Тиймээ түүний аавыг Галдан гэдэг байсан агаад цагтаа хөдөө аж ахуйн яамны дэд сайд хүртэл хийж байсан эр болохыг нь би эрж сурсаар мэдсэн юм. Тэрээр анхны эхнэрээсээ салж, хүүгийн минь ээжтэй гэрэлснээс болж, гэр бүлийн хувьд тогтворгүй нэгэн хэмээн албан тушаалаасаа авахуулж, түүнээс хойш удалгүй зах зээлийн нийгэмд шилжин, ажил биш, архи илүү олдож уруудсан эр байсан юм. Эхнэрээ харамсалтайгаар алдсанаас хойш харин тэрээр архинаас гарч, хүүгээ хүний зэрэгт хүргэх гэж зүтгэж явсан нь тэр аж. Найман настай надад ирсэн бяцхан хүү минь өнөөдөр аль хэдийн 30 гарчээ. Эмнэлгийн орон дээр хэвтэж буй эхнэрт минь өргөмөл хүү минь хагалгаа хийсэн. Эхнэр минь ухаан орж сэргэхдээ тойроод суусан гурван хүүхдээсээ хамгийн түрүүнд түүн үрүү хайр дүүрэн харцаар ширтэж, тамир муутай хоёр гараа тосоход – Ээжээ, одоо та минь алзахгүй ээ урт насална гээд инээмсэглэх хүүгийнхээ харцнаас олон жилийн өмнө хогийн савны дэргэд суучихаад төрсөн эцэг үрүүгээ хараад том болоод эмч болоод таныгаа би заавал эмчилж эдгээнэ гэж хэлж байсан тэр л чин халуун, хайр дүүрэн сайхан харц над уруу төөнөхийг би мэдэрч байлаа.