“ЭЭЖДЭЭ ХИЙСЭН НҮГЭЛ” ӨГҮҮЛЛЭГ

Манайх гэдэг айл жаргалтай амьдарч байлаа. Аав маань залуувтар, биерхvv, сайхан эр нэг vйлдвэрт инженерээр ажилладаг. Тэр vргэлж гоё хувцаслаж, vнэтэй vнэртэй ус тvрхдэг, бvх л тєрх нь тvvний шударга, тvвшнийг vзvvлдэг. Миний ээж гэрийн сайн эзэгтэй, сайхан бvсгvй, гал голомтоо дээдлэн шvтдэг, зоогийн газарт гvйцэтгэж захирал хийдэг. Манайх хангалуун, чинээлэг амьдардаг, би айлын ганц охин болохоор юу хvссэнээ авахуулдаг байсан. Намайг аавтайгаа маш адил гэдэг, харин би тvvн шиг шударга, журамтай биш. Гэхдээ тvvнийг дуурайн гоё хувцаслах, олны анхаарлын төвд байх дуртай. Би 18 хvрсэн боловч одоо хvртэл хэнтэй ч vнсэлцэж vзээгvй. Хэнтэйгээ ч vнсэлцэх билээ?

Надад манай аав шиг том, эрчvvд таалагддаг, гэтэл тэд надад жаахан охин шиг хандах юм. Би дандаа өөрийгөө боддог тэнэг амьтан, ээж нэг л өөрчлөгдөөд байгааг ер анзаарсангvй. Тvvний инээд сонсогдох нь цєєрч, дуугаа хураан, харсаар байтал хайлж байлаа. Аав бас тvvний юу болоод байгааг огт сонирхдоггvй, ээж маань нэг ёсны гэрийн тавилга мэт байсан гэхэд болно. Аав тvvнээс биеийн байдлыг нь асууж байсныг ер санахгvй юм. Бид цатгалан, цэвэр хувцастай, тэгээд л болоо гэж боддог байв. Нэг өглөө сэрээд хартал ээж гэртээ хоноогvй байлаа. Тэгээд ажил руу нь утасдтал “Та нар мэдээгvй юм уу? Мөнгө, хөрөнгө идсэн хэргээр өчигдөр тvvнийг баривчилсан” гэж хэлэв.

Нилээд хожим ээж бидний төлөө санаа тавьж, нууцаар гэрлэлтээ цуцлуулж, байрны бvртгэлээс өөрийгөө хасуулсныг олж мэдэв. Хөрөнгөө хураалгахаас сэргийлэн, ийм алхам хийснийг аав ч мэдээгvй байлаа. Бидний амгалан амьдрал төгсгөл болов. Аав оройдоо алга болдог зуршилтай болж, нэг шєнє бvр ирж хоносонгvй. Би уурлаж, уйлан дэвхцэж гарлаа. Аав намайг тайвшруулах гэж оролдон, 39 настай эр хvн эмэгтэй хvнгvй байж чадахгvй гэж тайлбарлав. Бид шинэ оныг анх удаа ээжгvй угтлаа. Би аавд “Эмэгтэй хvн авчирвал амиа хорлоно” гэсэн болзол тавилаа. Оргилуун дарс уусны дараа би зурагтаар гарч буй кино vзэн элгээ хєштєл хєхрєв. Гэнэт миний дотор муухайрч, муурч унах шахав. Аав намайг өргөн, унтлагын өрөөнд оруулаад орон дээр тавилаа. Би тvvний хvзvvгээр тэвэрч аван, туршлагатай эмэгтэй шиг vнсэж гарав. Бvх бие минь ямар нэг урьд өмнө амсаагvй, сэтгэл догдлом юмыг хvлээн, халуу оргин, таатайхан санагдана. Аав гэнэт сэхээ орж, миний тэврэлтээс мултрах гэж дэмий л оролдов. Би тvvнд яг муур шиг наалдан зуурч “Өөр хvvхэн рvv бvv оч! Чи минийх, зөвхөн минийх” гэж сонсогдох төдий л шивнэсээр… Тvvнээс хойш олон жил єнгєрсєн ч би одоо хvртэл аар саар зvйлийг ч тодхон санаж байна. Маргааш нь аав амралтаа авч, бид бvтэн сарын турш нvгэлт жаргалаа эдэлж билээ.

Бидний хэн нь ч ээжийг огт дурсдаггvй байлаа, тийм хvн бидний амьдралд огт байгаагvй юм шиг. 11-р сард би хvv төрvvлэв. Нvглийн vйлийн vр гэхээргvй, маш хөөрхөн хvv төрлөө. Хоёр жилийн дараа ээж гэнэт ирлээ. Эхний vед ээж бидэнд захиа бичиж байсан боловч биднийг хариулахгvй болохоор аяндаа больсон юм. Тvvнийг гэнэт ороод ирэхэд бид хоёр хєших шиг болж, vг хэлэх чадвараа алдлаа.Хvv минь аминд орж “Эмээ ор, ор” гараас нь хєтлєн аваачиж, сандал дээр суулгав. Ээж шууд бvхнийг ойлгосон. Тэр хvн бусын авиа гарган орилж, сандал дээр суух биш уначихлаа. Би тэссэнгvй, тvvний ємнє сєхрєн сууж “Ээж ээ, уучлаарай, уучлаарай” гэж гуйн, өвдгийг нь тэврэв. Ээж нулимс бvрхсэн нvдээ єргєн над руу харснаа “Бурхан та нарыг шvvх биз. Харин намайг л бvv хөөгөөрэй, би ачаа өсгөе” гэж шивнэв. Бvхнийг уучлагч, гуйлтаар дvvрэн тvvний тэр харцыг насан өөд болтлоо хэзээ ч мартахгvй. Ээж, хvvтэй минь нэг өрөөнд амьдрах болов. Тvvнийг эргэж ирсний дараа аав ахындаа нvvж очлоо. Ээж шөнөдөө бөгшvvлэн ханиаж, их л зовдог байсан ч эмчид vзvvлэхээс эрс татгалздаг байв. Удалгvй тэр нас барж, бидний амьдралаас сэмээрхэн яваад өглөө.Ээжийгээ оршуулсны дараа миний дотор нэг юм хугарах шиг болж, би бишрэн тахьдаг аавыгаа vзэн яддаг боллоо. Шившигтэй ичгvvртэй алхам хийж, ээжээсээ урвасныхаа төлөө тvvнийг болон өөрийгөө хэзээ ч өршөөхгvйгээ би мэдэж байна. Ингээд би жаал жуул юмаа цуглуулан, хvvгээ аван, бидний амьдралыг орвонгоор нь эргvvлсэн энэ газраас бүр мөсөн явлаа.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

error: Content is protected !!