“НАМАЙГ БИТГИЙ ГОМДОО” ӨГҮҮЛЛЭГ АРВАН ТАВДУГААР ХЭСЭГ

ЗОХИОЛЧ: НАЗУХАН ГУАЙ

Нилээн xаламцаж сэтгэл нь хөөрсөн Ууганаа ширээ дүүрэн ууж идэх зүйл захиалж бүх тооцоог хийв. Царайлаг, мөнгөтэй энэ залуу Болорт тун их таалагдаж хажууд нь наалдан сууж наалинхай ааш гаргана. Болор ч царай зүс, бие хаа сайтай охин тул Ууганаад таалагджээ. Ууганаагийн найз Сугар гэх залуу тэдэн дээр нэмэгдэн ирж сууснаар хүйсийн харицаа тэнцэв. Баахан бүжиглэж наргицгаасан залуус бааpнаас гараад буудлын өрөө аван үргэлжлүүллээ. Сугар Болорт хандтай байх боловч өнөөх нь Ууганаад наалдаад түүнийг тоож ч харсангүй. Шөнө дунд болоход шал cогтуу Болор гуйвж дайвсаар нойлын өрөө рүү ортол араас нь Ууганаа даган орж хаалгыг түгжив. Ууганаа угаасаа санаатай уудаг тул буудалд ирснээс хойш өөрөө аpxиа тойруулан бусдыгаа шахаж өөртөө бараг л хийгээгүй билээ. Угаалтуур түшин тонгойж огих Болорын тонтгор өгзгийг хараад аазгай нь хөдөлсөн залуу охины нурууг дарж илмэр аядан байснаа гараа доошлуулан өгзөг, гуяыг нь илж таалав. Болор эсэргүүцэл үзүүлэх ч тэнхэлгүй угаалтуураас зууран арайхийж хөл дээрээ тогтоно. Ууганаа аль хэдийн бэлэн болж xатуурсан эpxтнээ гаргаад оxины богинохон бaнзлыг cөхөж дотоожыг нь шувт татангуутаа огцом түлxэн оруулаад oцгoнoн xөдөлж эхэллээ. Tэр xоёрыг нойлын өрөөнд c*кcдэж байх хойгуур Болортой хамт явж байсан хоёр найз охин нь түүнийг орхин явсныг Болор мэдсэнгүй. Батбаяр аль хоёр цагийн өмнө тасраад унтчихсан тул Сугар ганцаараа нөгөө хоёр охиныг үлдээх гээд хүчрээгүй билээ. Ууганаа cогтуу охиныг хоёр гар дээрээ өргөсөөр нойлын өрөөнөөс гарч иртэл бусад оxид байсангүй Батбаяр, Сугар хоёр унтаж байлаа. Хүнгүй болсонд олзуурхсан Ууганаа Болорыг сул орон дээр хэвтүүлээд бүх хувцсыг нь тайчин чармай шалдлаад дээр нь гарав. Охин юу болоод байгааг ч ойлгох тэнхээгүй гиншин хэвтэнэ. Эр эм хоёрын тачаадан гинших дуунаар Cугар сэрж нөгөө талын орон дээр юу болж буйг харлаа. Ууганаа дуу алдан дур тавиад охины дээрээс босч дотоожоо өмсөн ширээн дээрх ундаанаас балгаад тамxи асаан баагиулж суутал нөгөө орон дээрээс Сугар босч ирээд юм хэлэлгүй дохиж занган ойлголцов.

Ууганаа сэмээрхэн босоход Сугар түүний байранд ирж сууснаа гэрлээ унтраа гэж дохиод цааш харан хэвтэх охины араас нь тэврэн хөнжил нөмөрлөө. Удаж төдөлгүй нvцгэн биеc хавиралдан цохилцох чимээ гарч эрэгтэй хүн уухилах, эмэгтэй хүний гинших сонсогдоход Ууганаа чимээгүй агдагнан инээснээ Батбаярыг нудран сэрээв. Гурав дөрвөн цаг унтаад овоо аpxи нь гарсан Батбаяр сэрэнгүүтээ үхээнц хоолойгоор уух юм асуухад Ууганаа ундаа авч өгөөд нөгөө талын ор луу заав. Хямдхан буудлын нимгэхэн хөшигний цаанаас гудамжны гэрэл нэвт тусах тул өрөөнд бүдэгхэн гэрэлтэй, юу болж байгаа нь илхэн харагдана. Батбаяр ч нойр нь сэргэн Ууганаагаас “Хэн юм” гэж шивнэн асуувал өнөөх нь “Болор, болор. Мань нь түрүүн орчихсон. Сугарыг дуусахаар чи ор. Наад охин чинь хэнд шaaлгaж байгаагаа ч мэдэхгүй cогтсон байна лээ” гэж аяархан хэлээд муухай инээлээ. Гурван залууд шөнөжин ээлжлэн эдлүүлсэн Болор өглөө нь хөдлөх ч тэнхэлгүй хөндүүр болсон биетэй сэртэл өрөөнд хэн ч байсангүй. Арайхийн босч хувцсаа өмсөөд гарч такси барин гэрийн зүг явлаа. Урд шөнө ямартай ч нойлын өрөөнд Ууганаатай байcнаа хальт мульт санаад шөнөжин түүнтэй жаргасан л гэж бодов. Толгой нь заадсаараа салах шахам янгинахын сацуу бөгcөн бие, xөxний товч нь нил хөндүүр оргин муухай ярвайсаар гэртээ орлоо. Батбаяр Сүндэрт өширхсөн хэвээр л. Хөөрхий охиныг xvчирхийлж зодcон нь өөрийнх нь буруу гэж ганц ч удаа бодож байсангүй. Тэр үед Ууганаа яалтчгүй xам хэрэгтэн болсон болохоор аав, ээж нь хөөцөлдсөөр тэр хоёрыг гаргаж авсан билээ. Хэрэв Батбаяр ганцаараа тийм хэрэг хийсэн бол түүнийг аврах чадалтай хүн ар гэрт нь байхгүй. Аpxичин аав нь хүүгээ шоронд ороод гарсныг ч мэдээгүй аж. Ууганаа л түүний ганц түшиг тулгуур, найдвар нь болсон тул Батбаяр түүнийг салахгүй дагаж хий гэсэн болгоныг нь хийн явсаар өдийг хүрэв. Сүндэртэй дахиж орооцолдоод хэрэггүй гэж Ууганаа түүнд хэлсэн боловч Батбаяр охиныг заавал xашраана гэж бодсоор л. Тэр охиноос болж шоpонд гурван сар суухдаа овоо их юм үзэж өнгөрсөн тул тэр бүхний хариуг Сүндэрээс л авна гэж занана. Болороос Сүндэрийн талаар овоо их зүйл сонссон болохоор яаж охиныг шийтгэхээ төлөвлөн байлаа…

Өмнө нь хаа нэгтэй л ирж үйлчлүүлдэг байсан баян Баатар сүүлийн үед байнга ирэх болсонд Цэнгэлмаа хүүхэн баярлан хөл алдаж гүйнэ. Баян эрийг уургалчих санаатай янз бүрээр үзсэн ч Баатар түүнийг ганц удаа ч сонирхож харсангүй, Сүндэрийг л шохоорхож буй нь илт. Сүндэр харин Баатарт нэг их нүүр өгөхгүй ч, цаад муу санааг нь огт гадарлахгүй л явсаар… Хээрийн зэрлэг согоо шиг Сүндэрийг үргээгээд алдчих вий гэсэндээ Баатар ганц ч хөнгөн хуумгай үйлдэл гаргахгүй сайхан сэтгэлт ахын дүр бүтээнгээ, гэнэн жаахан охины хөл алдахыг л хүлээж байлаа. Амгалан ихэнхдээ Сүндэрийн ажлыг тарахаар тосож авдаг тул Баатар ч тэр хоёрыг харжээ. “Иш зайлуул. Шалдан банди л юм байхчив. Эхэндээ ч хүүхдүүд ингээд гүйж л байдаг юм. Аяандаа тэгээд амьдрал хатууг ойлгоод ирэхээрээ ах руугаа гүйгээд ирнэ дээ” гэж тохуурхан бодоод Сүндэрийг ажлаас нь халах тухай ярихаар захирал найзынхаа өрөө рүү алхжээ. Батбаяр хоёр ч удаа оройхон хирд Сүндэрийн гэрт ирсэн ч Сүндэр байсангүй. Яг тэр үеэр Сүндэр оройн ээлжинд ажиллаж байсан болохоор шөнө 12, 1 гэж харьдаг нь аз болсон гэлтэй. Гудамжинд нилээн удаан хүлээгээд охин ирээгүй тул залхсан Батбаяр явсан билээ. “Тэр муу г*ч** эндээ ирэхгүй байгаа юм байх даа. За яахав, тэгвэл хайртай залуугийнх нь гэрийг л олохоос” гэж тэр дотроо боджээ… Гантиг, Грэйс хоёр хуримын бэлтгэлээ эртхэн хийхээр Монголд иржээ. Хүү, бэр хоёр нь ирсэн тул Нансал дураараа загнаж чадахгүй болж шинэхэн үйлчлэгч охиныг хүлээж байсан аюул хэсэгтээ л хойшлогдлоо. Баатар ч овоо гадуур наргих нь багасаж ганц хүүгийнхээ хуримыг аятайхан хийчих санаатай ийш тийш завгүй гүйх болов. Одоо нэгэнт бэр нь болох гэж байгаа тул хадам ээжтэйгээ дотносох гэсэн Грэйс байнга Нансалын өрөөнд орж ирэн энэ тэрийг ярилцах гэж оролдох нь Нансалд үнэндээ л яршигтай санагдана. Гэсэн ч хүний эрээн дотроо тул гаднаа их л сайхан зантай авгай жүжиглэсээр, Грэйс ч түүнд нь итгэж хадам ээжтэйгээ сайхан харилцаатай болсондоо баярлан сэтгэл тэнэгэр байх болов…

“Аниа таныг гадаа нэг ах дуудаж байна” гэхэд Болор гайхасхийн босч очвол Батбаяр зогсож байв. Ууганаагийн утсыг аваагүйдээ харамсаж байсан Болор дотроо баярлан инээд алдсаар: ~Хүүе ямар сонин хүн юу хийж яваа юм бэ? Ганцаараа явж байгаа юмуу? ~Ганцаараа явжийнаа. Чиний дугаарыг харин эртээд аваагүй байна лээ. Гэрийг чинь мэддэг болохоор шууд хүрээд ирлээ. Асуух юм байна хө. ~Аан зөв зөв. Ууганаа нээрээ сайн уу? Таг чиг болчих юмаа хихи ~Сайн сайн. Цаадах чинь ойрд завгүй байгаа. Чи нөгөө яриад байсан Сүндэрийн найз залуугийн гэрийг мэдэх үү? ~Мэдэхгүй ш дээ. Тэр чинь сүүлд манай ангид шилжиж ирсэн байхгүй юу. Хөгийн их зантай банди байсын. Яасан? ~Аа зүгээр хэрэг болоод. Сүндэр нөгөө хуучиндаа байхгүй байгаа юм бишүү? ~Уг нь хавар тэндээ л байх шиг байсан даа. Нүүчихсэн юм болов уу? Чи эсвэл дугаарыг нь авах уу? ~Байгаа юмуу? Тэгье л даа өгчих. ~Чи тэгвэл хариуд нь надад Ууганаагийн дугаарыг өгөөрэй хихи ~Аваа ав… Тэр хоёр утасны дугаар солилцоод дараа уулзахаар тохирон саллаа. “Энэ балай г*ч** эртээдийн явдлыг санахгүй байгаа юм байхдаа. Ууганааг л гэж бодоод байх шиг байна” гэж бодон инээд нь хүрсээр явав. Тэр шөнө Сугар гэгч залуугаас бүгд тэмбvv өвчин авснаа хэн нь ч одоохондоо мэдээгүй л байлаа… Ширээ дүүрэн идэж уух зүйлс өрөөтэй, ханан дээр Төрсөн өдрийн мэнд хүргэе гэсэн бичиг өлгөөстэй. Сүндэр захиалсан өрөөндөө түрүүлж ирэн бэлдсэн нь энэ билээ. Бүх юм жин тан болж одоо төрсөн өдрийн эзэн л ирэх үлдэв. Охин Амгаланд бэлэглэхээр авсан чамин цагаа эргүүлж тойруулан хараад сэтгэл ханамжтай инээн сууж байтал утас нь жингэнэн дуугарлаа. Амгалан л байх гэж бодон хартал нууцалсан дугаар байв. Сүндэр огт юм бодсонгүй ногоон товчийг даран аваад: ~Байна уу? ~За сайн байна уу Сүндэрхэн минь! Хаагуур жаргаж явна даа? ~Хэн бэ? ~Хаха одоо бүр танихаа байгаа юу. Таа л даа хихи ~Амгалан гуай битгий хүнээр тоглоод байгаарай. Хурдан ир л дээ…

~Бас болзож молзцон айн хихи за Сүндэр гуай сонсож бай! Яриа дуусгалгүй утсаа салгавал тэр хайртай Амгаланг чинь цуcтай нь хутгаад хаячихна гэж мэдээрэй! ~…. юу… Чи хэн бээ? Юу яриад байгаан бэ? ~Чиний анхны хайр Батбаяр байна. Одоо санаж байна уу г*ч** минь? Аминаасаа уйдаагүй бол яг одоо байгаа газраа хэлээтэх! Чамайг газрын гаваас ч олж чадна шүү би! Цагдаа магдаа дуудаад үзээрэй. Хоёулаа цуг шороонд булагдана гэж мэдээрэй ойлгоо! ~……… ~Хөөш дуугараач! Сонсож байгааг чинь мэдэж байна шүү! Намайг шоpонд шaaчaaд өөрөө бас хүн амьтантай үерхээд жаргана гэнээ муу я*х*н чинь. Тэр лaлaртaй чинь цуг aлчихъя л даа би! Батбаярыг ийн хашгичиж эхлэхэд Сүндэр өөрийн эрхгүй утсаа салгаад унтраачихав. Зүрх нь амаар гарах шахам цовхчиж бүх бие нь салганан чичирч байлаа. Амгалан ажлаасаа гарангуутаа Сүндэр лүү залгавал утас нь холбогдох боломжгүй байв. Болзсон цагаасаа ялимгүй хоцорч буйгаа хараад гялс такси барин Сүндэрийн ирээрэй гэсэн караоке руу явлаа. Зөөгч охины зааж өгсөн өрөө рүү ортол хэн ч байсангүй. Сүндэрийг арай ирээгүй юм боловуу гэж бодоод зассан ширээний ард цомцойн сууж байтал өөр нэг зөөгч охин шагайснаа “Өө та ирчихсэн юмуу? Энийг танд өгчихөөрэй гэсэн” гээд нугалаастай цаас өгөв. Амгалан цаасыг дэлгэн уншиж эхэлснээ царай нь барайн хувисхийлээ. “Чамдаа төрсөн өдрийн мэнд хүргье. Хамт байж чадаагүйд уучлаарай. Гэхдээ би удаан бодсны эцэст ингэж шийдлээ. Хоёулаа салсан нь дээр юм байна. Чи санаж байвал намайг дээр хүргэж өгсөн машинтай баян хүнтэй би уулздаг байсан юмаа. Одоо тэр хүнтэй гэрлэх гэж байгаа болохоор надад аз жаргал хүсээд орхиоч гэж хүсэх гэсэн юм. Намайг мартаад жаргалтай амьдраарай. Бас намайг уучлах хэрэггүй ээ. Үүрд баяртай… Сүндэр”… ҮРГЭЛЖЛЭЛИЙГ УНШИХЫГ ХҮСВЭЛ СЭТГЭГДЭЛ ҮЛДЭЭГЭЭРЭЙ.